Leukoplakia sromu - co to jest?
Leukoplakia sromu, zwana także rogowaceniem białym sromu to stan przednowotworowy, który polega na tworzeniu się białych plam lub smug na skutek patologicznej modyfikacji wielowarstwowego nabłonka płaskiego zewnętrznych narządów płciowych. Najczęściej występuje w okolicach warg sromowych mniejszych i w obszarze ujścia pochwy. Zazwyczaj dotyka kobiet w okresie pomenopauzalnym, a średni wiek występowania wynosi od 42 do 53 lat. Zjawisku często towarzyszy rogowacenie skóry i błony śluzowej. Białe zabarwienie zmiany wynika z nagromadzenia keratyny i braku unaczynienia tego obszaru. Same okolice zrogowaciałe rzadko bolą lub swędzą, dlatego często bywają ignorowane przez Pacjentki. Szybkie rozpoznanie schorzenia i podjęcie działań leczniczych umożliwiają zminimalizowanie rozwoju nowotworu sromu, który pomimo tego, iż występuje rzadko, charakteryzuje się dość niepomyślnym rokowaniem.
Objawy leukoplakii sromu
Objawy leukoplakii sromu obejmują nietypowe plamy o kolorze białym lub szarym, czasem także czerwonym, o grubej, twardej lub wypukłej powierzchni. Mogą one występować pojedynczo lub w większych skupieniach, często powodując stwardnienie i zgrubienie skóry wokół zmiany. Jednakże, objawy te zazwyczaj nie są związane z uczuciem swędzenia, pieczenia czy bólu, co często powoduje, że pozostają niezauważone przez Pacjentki.
Przyczyny leukoplakii warg sromowych
Przyczyny leukoplakii sromu mogą być różnorodne, chociaż jednoznaczne i dokładne źródła nie są znane. Badacze przypuszczają, że chroniczne podrażnienie skóry odgrywa dużą rolę w rozwoju tego schorzenia. Do innych składowych zwiększających ryzyko rozwoju leukoplakii warg sromowych możemy zaliczyć: drażniące działanie kosmetyków, płynów do tkanin i detergentów, nieprawidłowa higiena okolic intymnych, infekcje o pochodzeniu grzybiczym czy bakteryjnym, choroby weneryczne, infekcje wirusem brodawczaka ludzkiego (HPV) i Epsteina-Barra (EBV), palenie papierosów, alergia na środki higieny osobistej lub materiał, z którego wykonana jest bielizna, zmiany hormonalne, promieniowanie ultrafioletowe, nadużywanie alkoholu.
Diagnostyka leukoplakii sromu
Diagnostyka leukoplakii sromu zazwyczaj polega na dokładnym badaniu fizykalnym przez lekarza ginekologa. W niektórych przypadkach może być konieczne pobranie wycinków skóry do badania histopatologicznego w celu potwierdzenia diagnozy i wykluczenia ewentualnych zmian nowotworowych. Aby wyeliminowania innych chorób sromu, takich jak śródnabłonkowa neoplazja sromu, drożdżakowe zapalenie błon śluzowych czy inne zmiany nowotworowe, konieczne jest przeprowadzenie biopsji.
Opinie użytkowników
Średnia opinia: 3.69/5.